Αγαπητέ Νέρβα(θα μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ έτσι λόγω ότι δεν ξέρω το όνομα σου), συμφωνώ απόλυτα στα γραφόμενα σου.
Δεν είναι απόλυτα, αλλά σε ένα μεγάλο βαθμό ισχύουν.
Τα έχω δει στην πράξη όλα αυτά που ανέφερες και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα παίζοντας με μεθόδους, και το χειρότερο κατ' εμέ είναι το στέγνωμα σε συνδιασμό με τα "περίσεια" ιχνοστοιχεία(αυτά που δεν μπορούμε να μετρήσουμε).
Εκεί που έχω καταλήξει(προσωπικά για το δικό μου σύστημα) επειδή έχω πολύ δυνατό σκίμμερ για τα λίτρα μου, είναι βαρύ χέρι στο τάισμα, όχι και τόσο συχνές και μεγάλες αλλαγές, ρήψη προσθέτων σκευασμάτων σύμφωνα με τις οδηγίες και όχι όσο θέλω εγώ και καλή και τακτική παρατήρηση.
Απο αυτά που έχω δει, τα πρώτα σημάδια για να καταλάβουμε αν ένα ενυδρείο στεγνώνει είναι να μην έχει ίχνος απο άλγες, αυτές που είχε να εξαφανίζονται, το κλασικό φιλμ στο τζάμι να καθηστερεί μέρες να βγει και τα κοράλια τις πρώτες μέρες μα εκτείνουν πολύ πολύποδες(μάλλον για αναζήτηση τροφής). Μόλις περάσουν οι μέρες και παθαίνουν ασιτία, χάνουν μέρος του όγκου(όχι χρώμα), παθαίνουν (κάποια) αργό tissue necrosis Το οποίο αν ταίσουμε target(κάποιο lps) θα παρατηρήσουμε επούλωση του ιστού σιγά σιγά μέσα σε λίγες μέρες που σημαίνει υποσητισμός(εκτός και αν πρόκειται για αποκρύμνηση).
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε αν καταλάβουμε ότι στεγνώσαμε είναι να ξεκινήσουμε καλά ταίσματα, ρήψη διαφόρων σκευασμάτων(για κοράλλια) πιο πολύ τροφές και όχι ιχνοστοιχείων, αμινοξέων και βιταμινών και παρατήρηση.
Το καλύτερο(που δεν το κάνει σχεδόν κανένας μας) είναι να κρατάμε ενυδρεία υφάλου που να μην έχουν τα πάντα απο κοράλια μέσα. Συνήθως τότε χάνουμε την μπάλα και πρέπει να είμαστε συνεχώς απο πάνω ώστε να μην λείψει τίποτα απο κανένα.
Το καλύτερο θα ήταν να έχουμε συγκεκριμένα είδη κοραλιών(κάτι που προσωπικά το προσπαθώ) έτσι ώστε να μπορούμε να τους δώσουμε αυτό που χρειάζονται.
Αυτά είναι προσωπικές παρατηρήσεις.
Ωραίο θέμα ανοίχτηκε και πιστεύω θα γίνει ωραία συζήτηση.
