Σύντομα φθάσαμε στην πρώτη μας στάση. Από ότι διαπιστώσαμε αργότερα, η συνοδός μας ήταν και εξαιρετική γραφίστας. Σε κάθε σταθμό, έπαιρνε ένα whiteboard και ζωγράφιζε τον τόπο που θα βουτούσαμε, μας έδινε τα βάθη, μας έλεγε τι είδη θα συναντούσαμε, μας μέτραγε τα ρεύματα (ρίχνοντας ρύζι στη θάλασσα) και μας ετοίμαζε για την βουτιά. Η συνάντηση αυτή λεγόταν briefing και έτσι 4 φορές την ημέρα κτύπαγε μία καμπάνα και ακουγόταν η φωνή της σε όλο το πλοίο να φωνάζει briefing !!!
Η πρώτη μας βουτιά θα γινόταν στο Shaab el Erg, έναν μικρό ύφαλλο, τον πρώτο που συναντά κανείς φεύγοντας από Χουργκάδα. Ήταν η "αναγνωριστική" μας όπου θα μας έβλεπε και θα μας "μετρούσε" για να ξέρει τι να περιμένει και τι να προσέχει.
Μόλις τέλειωσε το briefing, προχωρήσαμε στο πίσω μέρος του σκάφους όπου ήταν η εξέδρα των καταδύσεων και στα μεγάφωνα άρχισε να παίζει το ακόλουθο αραβικό ποπ-τραγούδι που στο εξής θα έμπαινε σε κάθε κατάδυση.
Κατεβαίνοντας στον βυθό γύρω στις 09:00 το πρωϊ, φάγαμε το πρώτο σοκ ! Ένα τεράστιο ενυδρείο απλωνόταν στα πόδια μας και η πρώτη σκέψη ήταν να μην χάσουμε την πλευστότητά μας και σπάσουμε κανένα κλαδί ! Οι ντόπιοι δεν θα μας το συγχωρούσαν αυτό. Άρχισα να τραβώ φωτογραφίες, αλλά η μηχανή δεν είχε ρυθμιστεί ακόμη, το φλας δεν δούλευε καλά και ο ήλιος δεν ήταν σύμμαχος στα ρηχά. Να μερικές από τις 2.500 που τραβήξαμε συνολικά μαζί με τον Δημήτρη:
