OPEN REEF - ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΓΙΑ ΕΝΥΔΡΕΙΑ ΥΦΑΛΩΝ
http://www.openreef.gr/phpbb2/

Fun time 1
http://www.openreef.gr/phpbb2/viewtopic.php?f=7&t=231
Σελίδα 1 από 21

Συγγραφέας:  antesco [ 17 Φεβ 2007, 01:13 ]
Θέμα δημοσίευσης:  Fun time 1

Αξίζει να το δοκιμάσετε !

http://www.kakophone.com/kakorama/EN/

Συγγραφέας:  antesco [ 17 Φεβ 2007, 01:24 ]
Θέμα δημοσίευσης: 

και αυτό:




Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το "σύνδρομο της τουριστικής θέσης". Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε "μακριά γαϊδούρα" και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους "υπεύθυνους" Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο και μάθαμε να το ξεπερνάμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους "παλιούς"... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί

Συγγραφέας:  antesco [ 17 Φεβ 2007, 01:29 ]
Θέμα δημοσίευσης: 

και ένα ακόμα

Συγγραφέας:  antesco [ 17 Φεβ 2007, 01:41 ]
Θέμα δημοσίευσης: 

Μία από τις πιο απίστευτες φωτογραφίες που έχουν δει τα μάτια σας!..



Σε μία φωτογραφία: Ενα εντυπωσιακό θέαμα με πυροτεχνήματα, ένας υπέροχος κεραυνός σε κάποια μακρινή καταιγίδα και στη μέση ο κομήτης McNaught να συνεχίζει το ταξίδι του στο Διάστημα, μοιάζοντας όμως να συμμετέχει και αυτός σ' αυτό το σούπερ σκηνικό. Συνέβη στις 26 Ιανουαρίου, σε παραλία του Περθ της Αυστραλίας, όπου είχε μαζευτεί κόσμος για να παρακολουθήσει το θέαμα των πυροτεχνημάτων με αφορμή τους εορτασμούς της Ημέρας της Αυστραλίας!..

Συγγραφέας:  Isidoros [ 17 Φεβ 2007, 09:08 ]
Θέμα δημοσίευσης: 

antesco έγραψε:
Μία από τις πιο απίστευτες φωτογραφίες που έχουν δει τα μάτια σας!..



Σε μία φωτογραφία: Ενα εντυπωσιακό θέαμα με πυροτεχνήματα, ένας υπέροχος κεραυνός σε κάποια μακρινή καταιγίδα και στη μέση ο κομήτης McNaught να συνεχίζει το ταξίδι του στο Διάστημα, μοιάζοντας όμως να συμμετέχει και αυτός σ' αυτό το σούπερ σκηνικό. Συνέβη στις 26 Ιανουαρίου, σε παραλία του Περθ της Αυστραλίας, όπου είχε μαζευτεί κόσμος για να παρακολουθήσει το θέαμα των πυροτεχνημάτων με αφορμή τους εορτασμούς της Ημέρας της Αυστραλίας!..

Πραγματικα ονειρο. :shock: Αν δεν το ελεγες Θανο θα νομιζα οτι ειναι ψευτικη.

Συγγραφέας:  Gandalf72 [ 17 Φεβ 2007, 11:19 ]
Θέμα δημοσίευσης: 

:shock: :shock: :shock:

Συγγραφέας:  antesco [ 27 Απρ 2007, 11:13 ]
Θέμα δημοσίευσης: 

Πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα υπάρχει μία μεγάλη γυναίκα

Συγγραφέας:  antesco [ 27 Απρ 2007, 11:16 ]
Θέμα δημοσίευσης: 

Husband and wife are waiting at the bus stop with their nine children. A blind man joins them after a few minutes. When the bus arrives, they find it overloaded and only the wife and the nine kids are able to fit onto the bus.

So the husband and the blind man decide to walk. After a while, the husband gets irritated by the ticking of the stick of the blind man as he taps it on the sidewalk, and says to him, "Why don't you put a piece of rubber at the end of your stick? That ticking sound is driving me crazy."

The blind man replies, "If you would've put a rubber at the end of YOUR stick, we'd be riding the bus ... so shut the hell up."

Συγγραφέας:  madfdg [ 27 Απρ 2007, 11:23 ]
Θέμα δημοσίευσης: 

:toothy10: :toothy10: :toothy10: :laughing6:

Συγγραφέας:  Andreas [ 27 Απρ 2007, 14:25 ]
Θέμα δημοσίευσης: 

Δε ξέρω για ποιό λόγο, αλλά μου θύμισε τη στιγμή που έβαζε ο Calfo της λαστιχένιες δακτυλήθρες για να φραγκάρει :D :D :D

Σελίδα 1 από 21 Όλοι οι χρόνοι είναι UTC + 2 ώρες
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
http://www.phpbb.com/