Ψαράς επέζησε για τέσσερις μήνες στη μέση του ωκεανού!

stameiz

http://perierga.gr/2012/09/%CF%88%CE%B1 ... %BD%CE%BF/

panos1990

Απίστευτο!!!
:shock:

antesco

wtf ???

almost

Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Δεν μπορώ να ξέρω αν η ιστορία είναι αληθινή αλλά ο τρόπος που την έχουν γράψει είναι παιδικό παραμύθι. Και εγώ ακόμα γράφω καλύτερα:

"Και πήγε ο καλός ο καρχαρίας και χτύπησε τη βάρκα του Τοακάι:" Ει, Τοακάι ξύπνα!" Έκπληκτος ο Τοακάι είδε το φίλο του τον καρχαρία και του φώναξε: "Καρχαρία, που πας; γύρνα πίσω, είμαι τόσες ημέρες μόνος εδώ στη βάρκα, γύρνα να μιλήσουμε λιγάκι". Αλλά ο καρχαρίας σιγά σιγά άρχισε να φεύγει. Τότε ο Τοακάι αποφάσισε να κάνει κουπί και να ακολουθήσει τον καρχαρία. “ Περίμενε!” του φώναξε, “Nα μιλήσουμε θέλω λιγάκι. Βλέπεις πέθανε και ο γαμπρός μου και δεν έχω μιλήσει με κανέναν τώρα εδώ και δύο μήνες και τρεις εβδομάδες”. Όπως όμως έκανε κουπί, είδε ότι ο φίλος του ο καρχαρίας τον πήγαινε κοντά σε μια αλιευτική βάρκα. Συγκινημένος ο Τοακάι από τον φίλο του τον καρχαρία, που είχε αρχίσει τώρα πια να κολυμπάει πιο γρήγορα, του φώναξε: “ Σε ευχαριστώ καρχαρία! Αν ποτέ χρειαστείς κάτι χτύπα μου τη βάρκα πάλι!” Τότε ο Τοακάι με ένα σάλτο βρέθηκε πάνω στην άλλη βάρκα. Αφού έφαγε ένα ακόμα ωμό ψάρι, βλέπεις τέσσερις μήνες τώρα τα είχε πια συνηθίσει και του αρέσανε πάααρα πολύ, σκέφτηκε ότι θα αργήσει να πάει πάλι με τη βάρκα και ίσως την επόμενη φορά να έπαιρνε το αεροπλάνο. "

Hudds

almost έγραψε:

Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Δεν μπορώ να ξέρω αν η ιστορία είναι αληθινή αλλά ο τρόπος που την έχουν γράψει είναι παιδικό παραμύθι. Και εγώ ακόμα γράφω καλύτερα:

"Και πήγε ο καλός ο καρχαρίας και χτύπησε τη βάρκα του Τοακάι:" Ει, Τοακάι ξύπνα!" Έκπληκτος ο Τοακάι είδε το φίλο του τον καρχαρία και του φώναξε: "Καρχαρία, που πας; γύρνα πίσω, είμαι τόσες ημέρες μόνος εδώ στη βάρκα, γύρνα να μιλήσουμε λιγάκι". Αλλά ο καρχαρίας σιγά σιγά άρχισε να φεύγει. Τότε ο Τοακάι αποφάσισε να κάνει κουπί και να ακολουθήσει τον καρχαρία. “ Περίμενε!” του φώναξε, “Nα μιλήσουμε θέλω λιγάκι. Βλέπεις πέθανε και ο γαμπρός μου και δεν έχω μιλήσει με κανέναν τώρα εδώ και δύο μήνες και τρεις εβδομάδες”. Όπως όμως έκανε κουπί, είδε ότι ο φίλος του ο καρχαρίας τον πήγαινε κοντά σε μια αλιευτική βάρκα. Συγκινημένος ο Τοακάι από τον φίλο του τον καρχαρία, που είχε αρχίσει τώρα πια να κολυμπάει πιο γρήγορα, του φώναξε: “ Σε ευχαριστώ καρχαρία! Αν ποτέ χρειαστείς κάτι χτύπα μου τη βάρκα πάλι!” Τότε ο Τοακάι με ένα σάλτο βρέθηκε πάνω στην άλλη βάρκα. Αφού έφαγε ένα ακόμα ωμό ψάρι, βλέπεις τέσσερις μήνες τώρα τα είχε πια συνηθίσει και του αρέσανε πάααρα πολύ, σκέφτηκε ότι θα αργήσει να πάει πάλι με τη βάρκα και ίσως την επόμενη φορά να έπαιρνε το αεροπλάνο. "

το 'χεις!

Johanus

Γονιδια...

Sent from my iPhone

gemanolo

almost

Αν το κείμενο το έγραφε Έλληνας συγγραφέας:

“Το φεγγάρι έδινε σιγά σιγά τη θέση του στον ‘Ηλιο. Άλλη μια καινούργια ημέρα ξημέρωνε. Ο Τοακάι, βυθισμένος ανάμεσα στις σκέψεις και τα ονειρά του, ένιωσε μια δυνατή δόνηση, σα κάτι να χτυπούσε τη βάρκα του. Στην αρχή δεν έδωσε σημασία. Είχε μάθει μετά από τέσσερις μήνες μόνος στη θάλασσα να νιώθει τα σημάδια του καιρού, πριν ακόμα αυτά εμφανιστούν. Όμως πολύ σύντομα ένιωσε πάλι το ίδιο, σα κάποιος να χτυπούσε τη βάρκα του. “Ας είναι”, σκέφτηκε “ας είναι αυτό το τελευταίο χτύπημα που θα πάει τη βάρκα εκεί κάτω, στο απέραντο μαύρο βυθό, δίπλα στο γαμπρό μου”. Ασυναίσθητα όμως άνοιξε τα βλεφαρά του, σα να ήθελε να δει με τα ίδια του τα μάτια το τέλος αυτής της περιπέτειας. Ένα τέλος που γνώριζε καλά ποιο θα είναι, δεν ήξερε μόνο το πότε ακριβώς θα έρθει. Τότε ήταν που είδε ένα μεγάλο καρχαρία να αφήνει που και που τον κύκλο που έκανε γύρω από τη βάρκα του και να έρχεται με δύναμη στο κέντρο του. Να χτυπάει με μανία την βάρκα σα να ήθελε να την βγάλει από τη μέση. Όμως αυτό επαναλήφθηκε άλλη μια φορά και ο καρχαρίας έφυγε. “Ποιος ξέρει πόση ώρα χτυπάει τη βάρκα” σκέφτηκε ο Τοακάι και άρχισε να κάνει κουπί με όση δύναμη του είχε απομείνει, πίσω από τον καρχαρία. “Ή θα με αποτελειώσει ή θα με οδηγήσει σε κάποιο μεγάλο κοπάδι με ψάρια και αν είμαι τυχερός μπορεί εκεί να βρω καμιά τρατόβαρκα” σκέφτηκε. “Όπως και να έχει, θα δοθεί επιτέλους ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο”.
Λίγο πριν αρχίσουν να τον αφήνουν και οι τελευταίες του δυνάμεις, είδε μια μικρή και άσχημη βάρκα, από εκείνα τα παλιά σκαριά που δεν έχουν ανέσεις για το πλήρωμα αλλά αντέχουν σε πολλές θάλασσες.”

Samian

almost έγραψε:

Αν το κείμενο το έγραφε Έλληνας συγγραφέας:

“Το φεγγάρι έδινε σιγά σιγά τη θέση του στον ‘Ηλιο. Άλλη μια καινούργια ημέρα ξημέρωνε. Ο Τοακάι, βυθισμένος ανάμεσα στις σκέψεις και τα ονειρά του, ένιωσε μια δυνατή δόνηση, σα κάτι να χτυπούσε τη βάρκα του. Στην αρχή δεν έδωσε σημασία. Είχε μάθει μετά από τέσσερις μήνες μόνος στη θάλασσα να νιώθει τα σημάδια του καιρού, πριν ακόμα αυτά εμφανιστούν. Όμως πολύ σύντομα ένιωσε πάλι το ίδιο, σα κάποιος να χτυπούσε τη βάρκα του. “Ας είναι”, σκέφτηκε “ας είναι αυτό το τελευταίο χτύπημα που θα πάει τη βάρκα εκεί κάτω, στο απέραντο μαύρο βυθό, δίπλα στο γαμπρό μου”. Ασυναίσθητα όμως άνοιξε τα βλεφαρά του, σα να ήθελε να δει με τα ίδια του τα μάτια το τέλος αυτής της περιπέτειας. Ένα τέλος που γνώριζε καλά ποιο θα είναι, δεν ήξερε μόνο το πότε ακριβώς θα έρθει. Τότε ήταν που είδε ένα μεγάλο καρχαρία να αφήνει που και που τον κύκλο που έκανε γύρω από τη βάρκα του και να έρχεται με δύναμη στο κέντρο του. Να χτυπάει με μανία την βάρκα σα να ήθελε να την βγάλει από τη μέση. Όμως αυτό επαναλήφθηκε άλλη μια φορά και ο καρχαρίας έφυγε. “Ποιος ξέρει πόση ώρα χτυπάει τη βάρκα” σκέφτηκε ο Τοακάι και άρχισε να κάνει κουπί με όση δύναμη του είχε απομείνει, πίσω από τον καρχαρία. “Ή θα με αποτελειώσει ή θα με οδηγήσει σε κάποιο μεγάλο κοπάδι με ψάρια και αν είμαι τυχερός μπορεί εκεί να βρω καμιά τρατόβαρκα” σκέφτηκε. “Όπως και να έχει, θα δοθεί επιτέλους ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο”.
Λίγο πριν αρχίσουν να τον αφήνουν και οι τελευταίες του δυνάμεις, είδε μια μικρή και άσχημη βάρκα, από εκείνα τα παλιά σκαριά που δεν έχουν ανέσεις για το πλήρωμα αλλά αντέχουν σε πολλές θάλασσες.”

almost

Αν βλέπαμε την είδηση στο Star:

Λιάτσος: Απίστευτο και όμως αληθινό! Ψαράς πάλευε με τα κύματα μόνος του στον ωκεανό για τέσσερεις μήνες και σώθηκε από ένα καρχαρία! Μάλιστα ο γαμπρός του δεν άντεξε την ταλαιπωρία και πήγε σε τόπους χλοερούς. Ας συνδεθούμε με την αίθουσα σύνταξης όπου η Μελαχρινή θα μας πει όλες της λεπτομέρειες. Μελαχρινή;

Μελαχρινή: Καλησπέρα Λιάτσο!

Λιάτσος: Καλησπέρα Μελαχρινή. Σου πάει το μπλε!

Μελαχρινή: Σε ευχαριστώ. Και εσένα σου πάει η αυτή η γραβάτα.

Λιάτσος: Είναι η αγαπημένη μου. Μου την είχε κάνει δώρο μια φίλη, όμορφη σα και εσένα, κάποια φορά που είχαμε βγει. Αλλά πες μας για την ιστορία, γιατί μας ακούει και η γυναίκα μου, σώθηκε τελικά από καρχαρία; Είναι αλήθεια;

Μελαχρινή: Όπως τα λες είναι Λιάτσο. Ο άτυχος ψαράς, ή ,μάλλον τυχερός αφού τελικά γλίτωσε, σώθηκε από ένα καρχαρία!

Λιάτσος: Καλά, πως έγινε αυτό;

Μελαχρινή: Αυτό ακριβώς θα σου έλεγα τώρα. Ο καρχαρίας χτύπησε με δύναμη τη βάρκα του ψαρά ο οποίος από τα χτυπήματα της βάρκας συνήλθε, αφού είχε χάσει τις αισθήσεις του από την ταλαιπωρία. Μη ξεχνάς ότι τέσσερις μήνες ήταν μόνος του μέσα στον ωκεανό. Κάνοντας κουπί λοιπόν ακολούθησε την πορεία του καρχαρία η οποία τελικά τον οδήγησε σε άλλους ψαράδες της περιοχής.

Λιάτσος: Πάντως Μελαχρινή, εμένα δε θα με πείραζε να έμενα τέσσερις μήνες μαζί σου στη βάρκα.

Μελαχρινή: Ο γαμπρός του όμως Λιάτσο δεν άντεξε μαζί του παρά μόνο 2 εβδομάδες, μόλις τελείωσαν τα τρόφιμα πήγε σε τόπους χλοερούς.

Λιάτσος: Δε πειράζει Μελαχρινή, ας με αποφεύγεις, θα τα πούμε σε κάποια άλλη σύνδεση. Αφού ευχαριστήσουμε τη μελαχρινή, κυρίες και κύριοι, να περάσουμε στην είδηση που σας λέγαμε στην αρχή του δελτίου μας.

OPEN REEF - ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ ΓΙΑ ΕΝΥΔΡΕΙΑ ΥΦΑΛΩΝ

Ψαράς επέζησε για τέσσερις μήνες στη μέση του ωκεανού!

Μέλη σε σύνδεση