Αντιγραφω μια μικρη περιγραφει απο το sea gate
Καταρχην να ευχαριστησω τα 35 περιπου ατομα που ανεβηκαν μαζι μας στη λιμνη. Ευχαριστω για την παρεα, το γελιο, το καλαμπουρι και τη διαθεση σας.
l)
Οι συνθηκες της εκδρομης αυτης θα ηταν οτι πρεπει για μια ορειβατικη εξορμηση, για ασκησεις διασωσης σε ορεινο μερος, για χαλαρωση στο βουνο και πολλα αλλα, ομως εμεις καταφεραμε μεσα σε αυτες τις αντιξοες συνθηκες και πραγματοποιησαμε καταδυτικη εκδρομη σε υψομετρο 1000 μετρων στην καρδια του χειμωνα με απολυτη επιτυχια.
Οπως εγραψε στο FB ο Μακης μεσα σε ενα τριημερο ειδαμε και τις 4 εποχες του χρονου.
Ο μεγαλος ογκος της ομαδας εφτασε την Παρασκευη το βραδυ ( 24 ατομα ) και αλλοι 11 ηρθαν το Σαββατο.
Ειχαμε κλεισει εδω και πολυ καιρο 2 παραδοσιακα σαλε στο Φενεο (δεν υπηρχαν και αλλα) και φυσικα ειχαμε κανονισει για φαγητο στη μοναδικη ταβερνα του χωριου.
Η Παρασκευη ηταν η μερα αφιξης και τακτοποιησης στα δωματια, το πρωτο μερος του μαθηματος για οσους κανανε το σχολειο ειδικοτητας και η μεγαλη εκπληξη ηρθε το βραδυ στην ταβερνα. Απιστευτα φαγητα, χωριατικες μυρωδιες, μεγαλες ποσοτητες φαγητου που η γευση του και η μυρωδια του μας εκαναν να αναρωτηθουμε τι τρωμε στις πολεις.
Το Σαββατο μετα το πρωινο και το δευτερο μερος του μαθηματος αναχωρησαμε για τη λιμνη. Ενω ο αρχικος σχεδιασμος ηταν να βουτηξει πρωτα η ομαδα που κανει το σχολειο , μετα οι υπολοιποι και ξανα η ομαδα που κανει το σχολειο, αναπροσαρμοσαμε το πλανο διοτι το θεωρητικο μερος πηρε λιγο παραπανω.
Ετσι αλλαγη πλανου και επεσε η ομαδα που δεν εκανε την ειδικοτητα.
Αυτην την αποτελουσαν οι :
Τακης Παπαφραγκισκος
Ζαχαριας Καλαμπογιας
Μακης Βιτσεντζατος
Νικος Ακυλας
Ηρακλης Μισαιλιδης
Χαρης Καραγιαννιδης
Αφου ετοιμαστηκαμε αρχισε ενας ενας να μπαινει στο νερο. Οι αντιδρασεις ηταν θεαματικες....απο εκκωφαντικα επιφωνηματα εως απολυτη σιγη.
Η θερμοκρασια νερου στους 7 βαθμους, πολυ κρυο για ολους μας μιας και κανεις δεν ειχε ξαναπεσει σε τοσο παγωμενα νερα.
Η εκπληξη ολων φυσικα ηταν στην ορατοτητα. Το βλεπαμε απο εξω οτι δεν ειναι καλη αλλα κανεις δεν περιμενε το ποσο χαλια θα ηταν. Βαζοντας τη μασκα και κοιτωντας στο νερο επαθα σοκ οταν δεν εβλεπα ουτε τις τσεπες απο το BCD μου!!! Αρα ειχαμε ορατοτητα γυρω στους 30 ποντους.
Χωριστηκαμε σε ζευγαρια, βγαλαμε πορεια και αφησαμε την υπολοιπη παρεα (μη δυτες) να μας περιμενουν.
Οπως ολοι περιμεναμε στο πρωτο λεπτο της καταδυσης δεν υπηρχε ζευγαρι μιας και ολοι ειχαν χασει το ζευγαρι τους. Εντυπωση μου εκανε οταν στα 4 μετρα ειπα του Νικου να περασει μπροστα για να τον εχω στο πλανο μου, τον αφησα ενα δευτερο απο τα ματια μου να ανοιξω τους προβολεις της καμερας και δεν τον ξαναειδα.
Χαρης και Ηρακλης εκαναν τη πιο συντομη καταδυση της ζωης τους μιας και στο 1,5 λεπτο βγηκαν λογω κρυου και ορατοτητας εξω. Μετα απο μερικα λεπτα τους ακολουθησε ο Μακης και ο Νικος και ο Ζαχαριας.
Εγω εκστασιασμενος απο το πρασινο σκοταδι δεν θελησα να εγκαταλειψω και συνεχισα το πλανο της καταδυσης το οποιο ηταν να βρουμε το βυθισμενο εικοναστασι και τις μπλε καραβιδες της λιμνης.
Συνεχισα να βαθαινω μπας και πιο κατω ηταν καλυτερα τα πραγματα αλλα το σκηνικο δεν αλλαξε αφου το μονο που καταφερα ηταν να κουτουλησω στο βυθο. Μετα τα 13 μετρα ηταν σχεδον νυχτα και πραγματικα δυσκολευομουν να δω μεχρι και τις ενδειξεις του DC μου. Μετα απο 3 λεπτα στα 20 μετρα, εχοντας χασει το ζευγαρι μου και μεσα στην απολυτη ομιχλη διαπιστωσα οτι δεν υπηρχε λογος να ψαχνω αλλο στο πατο για τις καραβιδες και ηταν καιρος να ανεβω για να βρω το εικονοστασι. Σε αυτη την αποφαση συντελεσε θεαματικα και η απροθυμια του ρυθμιστη να δωσει αερα σε καποιες στιγμες κανοντας διακοπες λες και ειχε παγωσει και ενω ειχα ρυθμιστη καταλληλο για παγους δεν τον πηρα μαζι αφου υπεθεσα οτι στους 6-7 βαθμους δεν θα εχω προβλημα και με τον κανονικο μου.
Οι πληροφοριες λεγανε οτι το εικονοστασι βρισκεται κοντα στο μονοπατι σε βαθος 5-7 μετρα. Βρισκομουν στα 10 λεπτα καταδυσης ειχα 150 bar , αφησα το μονοπατι στα δεξια και κινηθηκαι στα 8 μετρα με τη σκεψη στο γυρισμο να γυρισω στα 6 μετρα και ευχομουν να το πετυχω. Γνωριζοντας καλα ομως οτι και μισο μετρο να περασω διπλα του δεν θα το δω ηξερα οτι δεν εχω και πολλες ελπιδες. Συνεχισα υποβρυχιως για 60-70 μετρα και τη πορεια μου διεκοψαν κορμοι δεντρων! Και παλι "τρακαρα" επανω τους μιας και τους βλεπεις τελευταια στιγμη και δεν προλαβαινεις να σταματησεις. Αλλες 2 φορες μπλεχτηκα σε κλαδια δεντρων που και αυτα εμφανιζονται απο το πουθενα και ειναι σαν χερια με χιλιαδες δαχτυλα. Το μπαρομετρο εδειχνε 100 bar και αποφασισα να γυρισω ανεβαινοντας στα 6. Ολη την ωρα της πορειας τα φωτιστικα της καμερας παραμενουν ανοιχτα και φωτιζουν το βυθο 20 ποντους πιο κατω. Απαλες πεδιλιες και συνεχως το κεφαλι δεξια αριστερα να κοιταει μπας και το δω.
Η τυχη βοηθησε και σε ενα αριστερο κοιταγμα εχω διπλα μου το εικονοστασι! Η χαρα δε περιγραφεται
l)
Ψυλλο στα αχυρα πιο ευκολα θα εβρισκα και ομως επεσα πανω του.
Αφου τραβηξα απο ληψεις οτι μπορουσα, εβγαλα εξω την εικονα του Αγ.Γεωργιου για να την δω ( η οποια ομως εχει καταστραφει εντελως ) την καθαρισα και αφου ειδα οτι πλεον δεν υπαρχει εικονα την ξαναεβαλα μεσα βλεπω διπλα μου το Ζαχαρια! Αλλο παλι και τουτο! Πως με βρηκε? Οι υπολοιποι που ηταν εξω ειδαν για πολυ ωρα τις μπουρμπουληθρες μου σε ενα σημειο και καταλαβαν οτι κατι εχω βρει. Ο Ζαχαριας ηρθε απο επιφανεια και καταδυθηκε ακριβως απο πανω μου και ετσι ειχε και αυτος την χαρα να δει το εικονοστασι.
Την πρωτη χαρα διαδεχτηκε η δευτερη αφου στην πορεια επιστροφης μια μπλε καραβιδα επεσε ακριβως μπροστα μου και καθησε να ποζαρει στο φακο μου!
30 λεπτα καταδυσης εδειχνε το ρολοι, οι στοχοι ειχαν επιτευχθει οποτε καιρος για επιφανεια.
Η αλλη ομαδα μολις ειχε καταφτασει και αρχισε να στηνει εξοπλισμο.
Αφου δωθηκαν οι απαραιτητες κατατοπιστικες διευκρινησεις και λεπτομεριες η δευτερη ομαδα αποφασισε να ξεκινησει την καταδυση της ακριβως πανω απο το εικονοστασι.
Και παλι το ιδιο. Σε 10 δευτερα ολοι ειχαν χασει ολους και ετσι σε 1 λεπτο ολη η ομαδα ηταν εξω. Νεες οδηγιες και παλι κατω.
Η δευτερη ομαδα πραγματοποιησε 2 καταδυσεις και την αποτελουσαν οι :
Σπυρος Κολλας
Γιαννης Αναστασιαδης
Χρηστος Στελλατος
Σαββας Κατσαρος
Αντρεας Αντρικοπουλος
Αντρεας Θεοδωροπουλος
Η καταδυση στη λιμνη σε τετοιες συνθηκες μπορω να πω οτι ηταν μια ανεπαναληπτη εμπειρια για ολους μας. Εκτος απο εμπειρια και ενα σχολειο και δεν αναφερομαι σε αυτο της ειδικοτητας. Στην Ελλαδα καταδυση με τετοια ορατοτητα δεν πρεπει να υπαρχει οποτε οσοι βουτηξαν γνωριζουν πλεον τι σημαινει θολουρα μιας και το εχουν αντιμετωπισει. Επιπλεον καταδυση σε τοσο κρυα νερα ηταν πρωτογνωρο. Περαν του προσωπου και συγκεκριμενα τα χειλια μου μιας και μιλαω για μενα με ενα 100αρι ισοθερμικο εβγαλα 30 λεπτα καταδυση διχως να παγωσω και μπορω να πω οτι ημουνα και πολυ ανετος. Αλλοι δεν αντεξαν και βγηκαν αμεσως. Ο μοναδικος που επεσε με υγρου τυπου στολη (ηρωας!) καταλαβε δυστυχως αργα γιατι "αποθαρρυναμε" τους περισσοτερους που δεν ειχαν στεγανη να ερθουν μαζι μας. Ο Χρηστος ομως παρολο που κοντευε να γινει μπλε και ενω ηταν ενα βημα πριν εγκαταλειψει εβγαλε και τις 2 βουτιες. Μπραβο Χρηστο! Τελος ειδικη αναφορα θα κανουμε στην εννοια της ομαδας και της παρεας. Σε ολες τις φασεις της καταδυσης εβλεπες οτι τον καθε δυτη τον βοηθουσαν ενα-δυο και τρια ατομα να ντυθει, να βαλει να βγαλει πραγματα απο πανω του, πραγμα το οποιο με εκανε να αισθανθω πολυ ομορφα.
Μπραβο σε ολους σας!
l)